Ga naar de inhoud

Dankbaar

Enige tijd geleden las ik een bericht op LinkedIn waarin iemand vertelde dat zij iedere dag voor zichzelf opschreef waarvoor zij dankbaar was. Dat paste ze ook regelmatig toe in haar schoolklas en raadde anderen aan om ook eens aan kinderen te vragen waar zij dankbaar voor zijn. Dus paste ik dat direct toe en vroeg ik die ochtend aan mijn bijna vijftienjarige zoon waar hij dankbaar voor was. Zonder aarzelen antwoordde hij ‘Dat ik op deze school zit, dat zij mij een kans wilde geven.’

Wat een prachtig antwoord, maar tegelijkertijd ook, wat een verdrietig antwoord!

Mijn zoon is een puber en heeft net als andere pubers een mening over school. School is SAAI, huiswerk maken is stom en boeken lezen het allerSAAISTE en meest onzinnige wat een leraar bedenken kan! En tegelijkertijd is hij dus dankbaar dat hij op deze school zit. Zijn toevoeging ‘dat zij mij een kans wilde geven’ geeft de verklaring.

Mijn zoon met een TOS (taalontwikkelingsstoornis) kwam in groep 8, zwaar overbelast thuis te zitten. Hij werd en voelde zich niet gezien en gehoord door zijn leerkracht en terwijl zijn cluster 2 arrangement was afgeschaald omdat zijn logopedische testen te goed waren, had hij juist extra ondersteuning nodig die hij niet kreeg. Het samenwerkingsverband had de daaruit volgende vraag om extra ondersteuning afgewezen en de leerkracht had geconcludeerd dat er dus niets meer aan de hand was. Halverwege de maand maart van dat laatste basisschool jaar was de koek op en kon hij niet meer naar school.

Buiten dat onze zoon zich niet gezien en gehoord voelde door de leerkracht werden wij ouders ook niet meer gezien en gehoord in onze zorgen om onze zoon. Bovendien werd zijn uitstroom niveau bijgesteld van TL, eind groep 7, naar Kader en waarschijnlijk zou hij niet eens Basis niveau kunnen halen, volgens de leerkracht. De TL school die wij voor onze zoon gevonden hadden kon hem niet toelaten zonder TL in zijn uitstroom advies.

De wereld waar je dan in beland is ongelofelijk. De instanties en mensen die alleen maar naar elkaar wijzen en vooral niets doen, legio. Van leerkracht, schooldirecteur, schoolbestuur, leerplichtambtenaar, samenwerkingsverbanden PO (primair onderwijs) en VO (voortgezet onderwijs) en de eigen, al acht jaar lang betrokken, cluster 2 instantie, iedereen wijst naar elkaar om de verantwoording vooral niet op het eigen bordje te hebben liggen en niet geroepen te zijn een oplossing te bewerkstelligen. We schakelden de onderwijsconsulent in maar ook die kreeg nul op het rekest. De TL school begon uiteindelijk ook te twijfelen en alleen doordat wij en de OC dit niet loslieten en iedereen bleven lastigvallen is het ons uiteindelijk gelukt om plaatsing op deze school voor elkaar te krijgen.

Na de zomervakantie mocht hij starten op de TL school en met veel ondersteuning op school en thuis is het gelukt. Mijn zoon doet dit jaar eindexamen en heeft in de afgelopen jaren maar vijf keer een onvoldoende gehaald. En hij is dus dankbaar dat deze school hem een kans heeft gegeven. Mooi dat hij dit zegt en beseft en tegelijkertijd intens verdrietig.